شبکه نوری سنکرون

 شبکه نوری سنکرون  FDDI

 رابط توزیع کننده داده ها در شبکه فیبر نوری     

استاندارد FDDI (Fiber Distributed Data Interface )توسط کمیته استانداردهای ANSI X3T9.5  در سال 1980 وضع شد و سپس به ISO  ارائه گردید . مؤسسه ISO  نگارش جدیدی از استاندارد  FDDI تعریف کرد که با استاندارد کنونی  ANSI  سازگار است .

  فن آوری FDDI

FDDI یک شبکه محلی با سرعت بالا است که از توپولوژی حلقوی با سرعت 100Mbps  برای مبادله اطلاعات استفاده می کند . FDDI از دو حلقه استفاده می کند ، بنابر این توپولوژی  حلقوی دو گانه (Dual Ring  ) نامیده می شود . در این روش FDDI مشابه با استاندارد IEEE802.5  در Token Ring  می باشد . یکی از مهمترین خصوصیات FDDI استفاده از رسانه انتقال فیبر نوری برای مبادله داده ها می باشد . مزیت مهم استفاده از فیبر نوری بر سیم مسی حفاظت و امنیت بالای آن می باشد ، زیرا در این رسانه سیگنال الکتریکی وجود ندارد که بتوان آنرا شنود کرد . ضمن آنکه نویز نیز بر آن تاثیر نخواهد داشت .

FDDI از دو حلقه استفاده می کند که عبارتند از : حلقه اولیه (Primary Ring  ) و حلقه ثانویه (Secondary Ring  ) .مبادله داده ها در حلقه ها در دو جهت مخالف است . به شکل (1) نگاه کنید ، حلقه اولیه برای ارسال داده ها مورد استفاده قرار می گیرد و حلقه ثانویه برای مواقعی که حلقه اولیه از کار بیفتد به عنوان پشتیبان (Backup  ) برای آن حلقه به کار می رود . FDDI اجازه اتصال تا1000 ایستگاه را به حلقه می دهد ضمن اینکه می تواند به طول حداکثر 200 کیلومتر گسترش یابد .

                            شبکه نوری سنکرون  SONET

 SONET یک حمل کننده نوری با سرعت بالاست که از کابل فیبر نوری به عنوان رسانه انتقال استفاده می کند . واژه SONET در آمریکای شمالی مورد استفاده قرار می گیرد و عبارتست از استانداردی که توسط مؤسسه ANSI  وضع شده است . اتحادیه ITU  nternational Telecommuication Union I استانداردی برای SONET  وضع نموده و آنرا SDH  (Synchronuous Digital Hierarchy  )  نامید که در اروپا مورد استفاده قرار می گیرد .

معماری نوری  SONET بر اساس چهار فیبر نوری با حلقه ای در دو جهت طراحی می شود تا سرویس هایی با حداکثر اطمینان را ارائه نماید . نرم افزارهای کاربردی جدید مثل CAD CAM  و Media Images  به پهنای باند وسیعتری نسبت به دیگر نرم افزارهای کاربردی نیاز دارند و SONET  پهنای باند گسترده و با سرعت ارسال بالایی را ارائه می دهد .

                                     مشخصات SONET

برجسته ترین مشخصات SONET  عبارتند از :

· SONET برای کلیه سطوح از روش مالتی پلکس کردن بایت استفاده می کند .

SONET·   یک فن آوری با سرعت بالاست که دارای ویژگی اصلاح خودکار مسیر Self-Correcting Path    می باشد .

· SONET  روش های مالتی پلکس و دی مالتی پلکس کردن را به کار می برد .

· سیگنال الکتریکی پایه برای SONET  عبارتست از سیگنال های حامل سنکرون سطح یک (Synhronous Transport Signals  )  یا STS-1  .

·  SONET  با سرعت 8000 فریم در ثانیه STS-1  را ارسال می کند .

· سیگنالهای کندتر می توانند بر روی سیگنالهای سریعتر مستقیما مالتی پلکس شوند

شبکه های انتقال و دسترسی نوری

شبکه های انتقال و دسترسی نوری-روشWDM

روش WDM به عنوان روش اصلی در انتقال اطلاعات در سیستم‌های نوری از اوایل دهة 1980 مورد توجه و استفاده قرار گرفته است. امروزه نیز تلاشهای بسیاری برای استفادة بهینه از این روش در کاربردهای مختلف، در حال انجام است. CWDM و DWDM دو روش اصلی مورد استفاده در شبکه‌های نوری است. متن حاضر در ادامة سلسله مطالب مربوط به شبکه‌های نوری، به بررسی روش WDM و خصوصیات روش‌های CWDM و DWDM پرداخته است و آنها را مورد مقایسه قرار داده است. روش WDM اگر نگاهی به مشکلات فعلی صنعت مخابرات، به خصوص در زمینة سرویس‌دهی به کابران بیندازیم، به اهمیت WDM[1] بیشتر پی خواهیم برد. اولین چالش پیش روی صنعت مخابرات، افزایش روز افزون تقاضا برای سرعت‌های بالاتر و در نتیجه پهنای باند بیشتر است؛ به طوری که برخی اعتقاد دارند ظرفیت لازم برای شبکه، هر شش ماه، دو برابر می‌شود. دومین چالش اساسی موجود، تکنولوژی‌های گوناگونی است که برای عملیاتی کردن و استفاده از انواع شبکه به کار می‌روند IP[2]، ATM[3] و SONET[4] از جملة این موارد هستند که به طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرند و هر یک مزایای خاص خود را دارا هستند؛ اما هر یک به تجهیزاتی برای تبدیل به یکدیگر نیاز دارند. با استفاده از شبکه‌های نوری و روش WDM می‌توان تا حد زیادی این مشکلات را برطرف کرد. با استفاده از این روش، می‌توان به پهنای باندی تا1600 گیگابیت در ثانیه دست یافت که با استفاده از این پهنای باند، می‌توان بیش از 30میلیون تماس تلفنی را فقط با استفاده از یک فیبر منتقل کرد و مشکل تکنولوژی‌های متفاوت نیز به راحتی حل می‌شود. با توجه به اینکه اطلاعات بر روی فیبر با استفاده از روش WDM بر روی طول موج‌های مختلفی ارسال می‌شود که مستقل از یکدیگر عمل می‌کنند، لذا می‌توان به راحتی انواع مختلف تکنولوژی را در این زمینه مورد استفاده قرار داد و خدمات مختلفی نظیر صوت، تصویر، اطلاعات و مولتی مدیا را به کاربران ارایه کرد. راه‌حل‌های افزایش ظرفیت در شبکه‌های نوری برای افزایش ظرفیت شبکه، می‌بایست راه حلی انتخاب شود که اقتصادی باشد و کاربر را برای استفاده از آن ترغیب کند. اولین راه‌حلی که به ذهن می‌رسد، استفاده از تعداد بیشتری فیبر برای دسترسی به پهنای باند بالاتر است که این کار اصلاً به صرفه نیست؛ چرا که یک راه‌حل کاملاً سخت افزاری است که با صرف هزینه و وقت زیاد همراه است. ضمن آنکه استفاده از تعداد فیبر بیشتر، الزاماً امکان ارایه خدمات جدید را برای ISPها[5] فراهم نمی‌آورد. راه‌حل دوم افزایش سرعت، استفاده از مالتی پلکسینگ زمانی TDM[6] است که با تقسیم‌بندی زمانی‏ امکان ارسال اطلاعات بیشتر را بر روی فیبر فراهم می‌آورد. این روش به‌طور معمول بر روی شبکه‌های فعلی مخابرات استفاده می‌شود؛ اما امکان افزایش ناگهانی سرعت با این روش امکان‌پذیر است. بنابر استانداردی که تعریف شده است، گام بعدی، دسترسی به سرعتGbs 40 پس از Gbs10 است که دستیابی به آن تنها با روش TDM و در آیندة نزدیک امکان‌پذیر نخواهد بود و مستلزم پیشرفت تکنولوژی ساخت قطعات الکترونیکی است. روش TDM هم اکنون در شبکه‌های انتقال بر اساس SONET که استاندارد امریکای شمالی و SDH[7] که استاندارد بین‌المللی است به‌کار می‌رود. قابل ذکر است که SONET و SDH استانداردهایی هستند که برای سیگنالهای دیجیتالی تعریف شده‌اند و سرعت ارتباطات، ساختار بسته‌ها و رابط‌های نوری را استاندارد می‌کنند. راه‌حل سومی نیز برای ISPها وجود دارد و آن استفاده از روش WDM است. در این روش، به هر یک از سیگنالهای نوری ورودی، یک طول موج و یا یک فرکانس خاص داده می‌شود و سپس تمام سیگنال‌ها بر روی یک فیبر ارسال می‌شوند. از آنجا که هر یک از این طول موج‌ها مستقل از یکدیگر هستند و بر روی هم هیچ گونه تأثیری ندارند، این امکان را به ISPها می‌دهند تا از امکانات موجود شبکه به طور بهینه بهره بگیرند و بتوانند از تکنولوژی‌های مختلف استفاده کنند. در واقع، WDM چندین سیگنال نوری را ترکیب می‌کند و آنها را به‌صورت یک مجموعه، تقویت و ارسال می‌کند که این امر موجب افزایش ظرفیت خواهد شد. هر یک از این سیگنالها می‌توانند سرعت‌های مختلف نظیر OC-3,-12,-24 و فرمت‌های گوناگون IP ، ATM و SONET را داشته باشند. اما آنچه که WDM را این چنین پرارزش و مفید ساخته است، تقویت‌کننده‌هایی هستند که سیگنال نوری را بدون تبدیل به سیگنال الکتریکی تقویت می‌کنند. این تقویت‌کننده‌ها پهنای باند مشخصی دارند و در این پهنای باند می‌توانند تا 100 طول موج را تقویت کنند. تقویت‌کننده‌های [8]EDFA و [9]DBFA از جملة این تقویت‌کننده‌ها هستند که به ترتیب در باند طول موجی 1560-1530 و 1610-1528 نانومتر استفاده می‌شوند. به طور کلی می‌توان خصوصیات روش WDM را به صورت زیر برشمرد: فراهم آوردن سرعت‌های بالا بر روی یک فیبر تکی ·; قابلیت اطمینان و امنیت بالا گام بعدی افزایش ظرفیت، استفاده همزمان از دو روش WDM و TDM است. در روش TDM، افزایش ظرفیت با افزایش سرعت بر روی یک خط ارتباطی انجام می‌شود. در حالی که در روش WDM ، این کار با استفاده از طول موجهای مختلف و در واقع افزایش خطوط ارتباطی صورت می‌گیرد. بنابراین با ترکیب این دو روش، می‌توان به ظرفیت بالاتر بر روی یک فیبر دست یافت و این امکان را همواره فراهم آورد تا با پیشرفت تکنولوژی ساخت قطعات الکترونیکی، آن را به طور موثری در افزایش سرعت شبکه های نوری به کار گرفت. محیط انتقال در شبکه‌های نوری، فیبر نوری است و باند طول موجی که می‌توان برای ارسال اطلاعات استفاده کرد بین 1260 تا 1625 نانومتر، یعنی پنجره‌های دوم و سوم مخابرات نوری است. لازم به ذکر است که پنجره اول مخابرات نوری در طول موج 850 نانومتر و پنجره‌های دوم و سوم به ترتیب در طول موجهای 1300نانومتر با کمترین پاشندگی و 1550 نانومتر با کمترین تلفات هستند. این باند طول موجی که از آن برای انتقال اطلاعات بر روی فیبر استفاده می‌شود، به 5 باند (جدول 1)، تقسیم می‌شود که در روش‌های مختلف WDM به کارگرفته می‌شوند. جدول 1- باندهای طول موجی انتقال اطلاعات بر روی فیبر نام باند محدودة طول موج بر حسب نانومتر O-Band 1360-1260 E-Band 1460-1360 S-Band 1530-1460 C-Band 1565-1530 L-Band 1625-1565 برای استفادة حداکثری از ظرفیت فیبر در روش WDM، باید فاصله بین طول موج‌هایی را که برای انتقال اطلاعات استفاده می‌شود، کم کرد تا اطلاعات بیشتری را بر روی یک فیبر ارسال کرد. لذا روش DWDM[10] در اوایل دهة 1990 مطرح شد تا از فیبر برای انتقال اطلاعات در فواصل دور و شبکه‌های گسترده بهره گرفته شود. در روش DWDM ;فاصلة بین کانال‌ها که برای ارسال اطلاعات استفاده می‌شود، 4/0 نانومتر است و هر کانال پهنای باندی تا 10گیگابیت در ثانیه را برای کاربران فراهم می‌آورد. این روش در باند C و L به کار می‌رود و بین 32 تا 160 کانال ایجاد می‌شود که با این تعداد کانال، به پهنای باند 1600-100 گیگابیت در ثانیه می‌توان دست یافت. اما لازم به ذکر است که این روش فقط برای ارسال اطلاعات برای فواصل دور مناسب است، زیرا تجهیزات جانبی این روش مانند نوع فیبر، لیزر، تکرارکننده‌ها و ... از خصوصیاتی برخوردار هستند که میزان هزینه را به شدت افزایش می‌دهند، به‌طوری که قیمت تمام شده برای هر کانال، فقط برای ارسال اطلاعات به فواصل دور و شبکه‌های WAN[11] به صرفه خواهد بود. اگر بخواهیم این روش را در مناطق شهری و شبکه‌های Metropolitan و LAN[12] به کار ببریم، هزینه تمام‌شده برای هر کاربر بسیار زیاد خواهد بود و به تبع آن تقاضای استفاده از آن نیز کاهش می‌یابد. این مشکلی بود که در اواخر دهه 1990 و سال 2000 بسیاری از شرکت‌های ارایه‌دهندة خدمات با آن روبرو بودند. در این زمان روش CWDM[13] که در ابتدای دهه 1980 مطرح شده بود، مجدداً مورد توجه قرار گرفت. تفاوت اساسی CWDM ;با DWDM در فاصلة بین کانال‌ها است. در روش CWDM ;فاصلة بین کانال‌ها 20 نانومتر است و در باندهای O، E ، S ، C و L به کار گرفته می‌شود. در این محدوده، طول موجی با 8 تا 16 کانال که هر یک پهنای باندی تا 2.5 گیگابیت در ثانیه (مطابق با STM-16) دارند، فراهم می‌آورند و می توان به پهنای باندی تا 40 گیگابیت در ثانیه بر روی یک فیبر تکی دست یافت. اما آنچه که امروزه باعث شده است تا CWDM بسیار مورد توجه قرار گیرد، هزینة بسیار کم آن نسبت بهDWDM است. روش CWDM که به طور گسترده در راه‌اندازی شبکه‌های FTTH[14] و FTTC[15] به کار گرفته می‌شود، تا فاصله 70کیلومتری به هیچ تکرارکننده‌ای برای ارسال اطلاعات با کیفیت مناسب نیاز ندارد و تا فاصله 200کیلومتری که فاصله مناسب برای استفاده از روش CWDM است، فقط به دو تکرار‌کننده در فواصل 70 و 140 کیلومتری نیاز است که مزیت بزرگی نسبت به DWDM محسوب می‌شود. می‌توان در این روش از تقویت‌کننده‌هایEDFA در طول موج1610-1530 نانومتر بهره برد. همچنین قیمت فرستنده-گیرنده و فیلتر در CWDM

فیبر نوری

فیبر نوری یکی از محیط های انتقال داده با سرعت بالا است . امروزه از فیبر نوری در موارد متفاوتی نظیر: شبکه های تلفن شهری و بین شهری ، شبکه های کامپیوتری و اینترنت استفاده بعمل می آید. فیبرنوری رشته ای  از تارهای شیشه ای بوده که هر یک از تارها دارای ضخامتی معادل  تار موی انسان را داشته و از آنان برای انتقال اطلاعات در مسافت های طولانی استفاده می شود.

مبانی فیبر نوری

فیبر نوری ، رشته ای   از تارهای بسیار نازک شیشه ای بوده که قطر هر یک از تارها نظیر قطر یک تار موی انسان است . تارهای فوق در کلاف هائی سازماندهی و کابل های نوری را بوجود می آورند. از فیبر نوری بمنظور ارسال سیگنال های نوری در مسافت های طولانی استفاده می شود. 

یک فیبر نوری از سه بخش متفاوت تشکیل شده است :

هسته (Core) . هسته نازک شیشه ای در مرکز فیبر که سیگنا ل های نوری در آن حرکت می نمایند.

روکش (Cladding) . بخش خارجی فیبر بوده که دورتادور هسته را احاطه کرده و باعث برگشت نورمنعکس شده به هسته می گردد.

بافر رویه (Buffer Coating) . روکش پلاستیکی که باعث حفاظت فیبر در مقابل رطوبت و سایر موارد آسیب پذیر ، است .

صدها و هزاران نمونه از رشته های نوری فوق در دسته هائی سازماندهی شده و کابل های نوری را بوجود می آورند. هر یک از کلاف های فیبر نوری توسط یک روکش هائی با نام Jacket محافظت می گردند.

فیبر های نوری در دو گروه عمده ارائه می گردند:

فیبرهای تک حالته (Single-Mode) . بمنظور ارسال یک سیگنال در هر فیبر استفاده می شود( نظیر : تلفن )

فیبرهای چندحالته (Multi-Mode) . بمنظور ارسال چندین سیگنال در یک فیبر استفاده می شود( نظیر : شبکه های کامپیوتری)

فیبرهای تک حالته دارای یک هسته کوچک ( تقریبا" 9 میکرون قطر ) بوده و قادر به ارسال  نور لیزری مادون قرمز ( طول موج از 1300 تا 1550 نانومتر) می باشند. فیبرهای چند حالته دارای هسته بزرگتر ( تقریبا" 5 / 62 میکرون قطر ) و قادر به ارسال نورمادون قرمز از طریق LED می باشند.

ارسال نور در فیبر نوری

فرض کنید ، قصد داشته باشیم با استفاده از  یک چراغ قوه  یک راهروی بزرگ و مستقیم  را روشن نمائیم . همزمان با روشن نمودن چراغ قوه ، نور مربوطه در طول مسیر مسفقیم راهرو تابانده شده و آن را روشن خواهد کرد. با توجه به عدم وجود خم و یا پیچ در راهرو در رابطه با تابش نور چراغ قوه مشکلی وجود نداشته  و چراغ قوه می تواند ( با توجه به نوع آن ) محدوده مورد نظر را روشن کرد. در صورتیکه راهروی فوق دارای خم و یا پیچ باشد ، با چه مشکلی برخورد خواهیم کرد؟ در این حالت می توان از یک آیینه در محل پیچ راهرو استفاده تا باعث انعکاس نور از زاویه مربوطه گردد.در صورتیکه راهروی فوق دارای پیچ های زیادی باشد ، چه کار بایست کرد؟ در چنین حالتی در تمام طول مسیر دیوار راهروی مورد نظر ، می بایست از آیینه استفاده کرد. بدین ترتیب نور تابانده شده توسط چراغ قوه (با یک زاویه خاص)  از نقطه ای به نقطه ای دیگر حرکت کرده ( جهش کرده و طول مسیر راهرو را طی خواهد کرد). عملیات فوق مشابه آنچیزی است که در فیبر نوری انجام می گیرد.

نور، در کابل فیبر نوری از طریق  هسته (نظیر  راهروی مثال ارائه شده )  و توسط جهش های پیوسته با توجه به سطح آبکاری شده ( Cladding) ( مشابه دیوارهای شیشه ای مثال ارائه شده )  حرکت می کند.( مجموع انعکاس  داخلی ) . با توجه به اینکه سطح آبکاری شده ، قادر به جذب نور موجود در هسته نمی باشد ، نور قادر به حرکت در مسافت های طولانی می باشد. برخی از سیگنا ل های نوری بدلیل عدم خلوص شیشه موجود ، ممکن است  دچار نوعی تضعیف در طول هسته گردند. میزان تضعیف سیگنال نوری به درجه خلوص شیشه و طول موج نور انتقالی دارد. ( مثلا" موج با طول 850 نانومتر بین 60 تا 75 درصد در هر کیلومتر ، موج با طول 1300 نانومتر بین 50 تا 60 درصد در هر کیلومتر ، موج با طول 1550 نانومتر بیش از 50 درصد در هر کیلومتر)

سیستم رله فیبر نوری

بمنظور آگاهی از نحوه استفاده فیبر نوری در سیستم های مخابراتی ، مثالی را دنبال خواهیم کرد که مربوط به یک فیلم سینمائی  و یا مستند در رابطه با جنگ جهانی دوم است . در فیلم فوق دو ناوگان دریائی که بر روی سطح دریا در حال حرکت می باشند ، نیاز به برقراری ارتباط با یکدیگر در یک وضعیت کاملا" بحرانی و توفانی را دارند. یکی از ناوها قصد  ارسال پیام  برای ناو دیگر را دارد.کاپیتان ناو فوق پیامی برای یک ملوان که بر روی عرشه کشتی مستقر است ، ارسال می دارد. ملوان فوق پیام دریافتی را به مجموعه ای از کدهای مورس ( نقطه و فاصله ) ترجمه می نماید. در ادامه ملوان مورد نظر با استفاده از یک نورافکن اقدام به ارسال پیام برای ناو دیگر می نماید. یک ملوان بر روی عرشه کشتی دوم ، کدهای مورس ارسالی را مشاهده می نماید. در ادامه ملوان فوق کدهای فوق را به یک زبان خاص ( مثلا" انگلیسی ) تبدیل و آنها را برای کاپیتان ناو ارسال می دارد.  فرض کنید فاصله دو ناو فوق از یکدیگر بسار زیاد ( هزاران مایل ) بوده و بمنظور برقرای ارتباط بین آنها از یک سیتستم مخابراتی مبتنی بر فیبر نوری استفاده گردد.

سیتستم رله فیبر نوری از عناصر زیر تشکیل شده است :

فرستنده . مسئول تولید و رمزنگاری سیگنال های نوری است .

فیبر نوری مدیریت سیکنال های نوری در یک مسافت را برعهده می گیرد.

بازیاب نوری . بمنظور تقویت سیگنا ل های نوری در مسافت های طولانی استفاده می گردد.

دریافت کننده نوری . سیگنا ل های نوری را دریافت و رمزگشائی می نماید.

در ادامه به بررسی هر یک از عناصر فوق خواهیم پرداخت .

فرستنده

وظیفه فرستنده،  مشابه نقش ملوان بر روی عرشه کشتی ناو فرستنده پیام است .  فرستنده سیگنال های نوری را دریافت و دستگاه نوری را بمنظور روشن و خاموش شدن در یک دنباله مناسب ( حرکت منسجم ) هدایت می نماید. فرستنده ، از لحاظ  فیزیکی در مجاورت فیبر نوری قرار داشته و ممکن است دارای یک لنز بمنظور تمرکز نور در فیبر  باشد. لیزرها دارای توان بمراتب بیشتری نسبت به LED می باشند. قیمت آنها نیز در مقایسه با LED بمراتب بیشتر است . متداولترین طول موج سیگنا ل های نوری ، 850 نانومتر ، 1300 نانومتر و 1550 نانومتر است .

بازیاب ( تقویت کننده ) نوری

همانگونه که قبلا" اشاره گردید ، برخی از سیگنال ها در مواردیکه مسافت ارسال اطلاعات  طولانی بوده ( بیش از یک کیلومتر ) و یا از مواد خالص برای تهیه فیبر نوری ( شیشه ) استفاده نشده باشد ، تضعیف و از بین خواهند رفت . در چنین مواردی و بمنظور تقویت ( بالا بردن ) سیگنا ل های نوری تضعیف شده از یک یا چندین " تقویت کننده نوری " استفاده می گردد.  تقویت کننده نوری از فیبرهای نوری متععدد بهمراه یک روکش خاص (doping) تشکیل می گردند. بخش دوپینگ با استفاده از یک لیزر پمپ می گردد . زمانیکه سیگنال تضعیف شده به روکش دوپینگی می رسد ، انرژی ماحصل از لیزر باعث می گردد که مولکول های دوپینگ شده،  به لیزر تبدیل می گردند. مولکول های دوپینگ شده در ادامه باعث انعکاس یک سیگنال نوری جدید و قویتر با همان خصایص سیگنال ورودی تضعیف شده ، خواهند بود.( تقویت کننده لیزری)

دریافت کننده نوری

وظیفه دریافت کننده ، مشابه نقش ملوان بر روی عرشه کشتی ناو دریافت کننده پیام است. دستگاه فوق سیگنال های دیجیتالی نوری را اخذ و پس از رمزگشائی ، سیگنا ل های الکتریکی را برای سایر استفاده کنندگان ( کامپیوتر ، تلفن و ... ) ارسال می نماید. دریافت کننده بمنظور تشخیص نور از یک "فتوسل" و یا "فتودیود" استفاده می کند.

مزایای  فیبر نوری

فیبر نوری در مقایسه با سیم های  های مسی دارای مزایای زیر است :

ارزانتر. هزینه چندین کیلومتر کابل نوری نسبت به سیم های  مسی کمتر است .

نازک تر. قطر فیبرهای نوری بمراتب کمتر از سیم های  مسی است .

ظرفیت بالا. پهنای باند فیبر نوری  بمنظور ارسال اطلاعات بمراتب  بیشتر از سیم  مسی است .

تضعیف ناچیز. تضعیف سیگنال در فیبر نوری بمراتب کمتر از سیم  مسی است .

سیگنال های نوری . برخلاف سیگنال های الکتریکی در یک سیم مسی ، سیگنا ل ها ی نوری در یک فیبر تاثیری  بر فیبر دیگر نخواهند داشت .

مصرف برق پایین . با توجه به سیگنال ها در فیبر نوری کمتر ضعیف می گردند ، بنابراین می توان از فرستنده هائی با میزان برق مصرفی پایین نسبت به فرستنده های الکتریکی که از ولتاژ بالائی استفاده می نمایند ، استفاده کرد.

سیگنال های دیجیتال . فیبر نور ی مناسب بمنظور انتقال  اطلاعات دیجیتالی است .

غیر اشتعال زا . با توجه به عدم وجود الکتریسیته ، امکان بروز آتش سوزی وجود نخواهد داشت .

سبک وزن . وزن یک کابل فیبر نوری بمراتب کمتر از کابل مسی (قابل مقایسه)  است.

انعطاف پذیر . با توجه به انعظاف پذیری فیبر نوری و قابلیت ارسال و دریافت نور از آنان، در موارد متفاوت نظیر دوربین های دیجیتال با موارد کاربردی خاص مانند : عکس برداری پزشکی ، لوله کشی و ...استفاده می گردد.

با توجه به مزایای فراوان فیبر نوری ، امروزه از این نوع کابل ها در موارد متفاوتی  استفاده می شود. اکثر شبکه های کامپیوتری و یا مخابرات ازراه دور در مقیاس وسیعی از فیبر نوری استفاده می نمایند.